Lusatia, paremia, proverb, Czech, Polish, German

Przysłowia są często nazywane przypowieściami, ponieważ są mikro-historią zamkniętą w formie pojedynczej lub dwóch postaci. Ich anonimowi autorzy wyrażali w przysłowiach sposób myślenia i działania w określonych warunkach społecznych przyjętych w tym środowisku. W ten sposób powstała ludowa encyklopedia słowna wiedzy życiowej. Sorbowie od czasów feudalizmu do ostatnich dziesięcioleci XIX wieku to przede wszystkim ludność wiejska. Głównym twórcą zachowanych przysłów łużyckich jest ludność wiejska. To środowisko sprawiło, że przysłowie łużyckie jest silnie związane z wsią, nie ma wśród nich odniesień do działań wojennych, sztuki, nauki, edukacji itp. Pod względem tematycznym i ideologicznym przysłów łużycki są zbliżone do przysłów niemieckich, czeskich i Polski, tworząc grupę przysłów środkowoeuropejskich. Podobieństwo to wynika z podobnych warunków życia, które miały wyraźny wpływ na kształtowanie często podobnych poglądów.

Proverbs are often called parables because they are a micro-story enclosed in a single or two-form form. Their anonymous authors expressed in proverbs the way of thinking and acting in specific social conditions adopted in this environment. In this way, the folk verbal encyclopedia of life knowledge was created. The Sorbs from the time of feudalism to the last decades of the 19th century are primarily rural peasant population. The main creator of the preserved Lusatian proverbs is the rural population. This environment made the Lusatian proverbs strongly connected with the village, there are no references among them to warfare, art, science, education, etc. In terms of thematic and ideological content, the Lusatian proverbs are close to the proverbs of German, Czech and Polish, creating group of Central European proverbs. This similarity results from similar living conditions that have had a definite impact on the shaping of often similar views.