jazykověda, sémantika, onomastika, urbonyma

Nazwy ulic i placów tworzą jednorodny system nazewniczy, który u podstaw swego istnienia był uwarunkowany obiektem fizycznym lub punktem odniesienia i pamięcią topograficzną jego użytkowników, czyli pełniły wyłącznie funkcję orientacyjną (np. ulica Grodzka prowadziła do bramy Grodzkiej, ulica Floriańska - do bramy Floriańskiej, przy ulicy św. Jana stał kościół św. Jana itd.). W średniowieczu istniały dwa modele nazewnictwa miejskie: dużego miasta (np. Kraków, Praga) i małego miasta (np. Prochowice, Hradec Králové). Jednakże rozrost przestrzenny miast zlikwidował ten podział, a dążność jego mieszkańców do kreacji postaw obywateli miasta, a także uleganie ?okresowym? ideologiom spowodowały, że nazwy ulic i placów z czasem traciły swoją motywację konkretną i coraz częściej stawały się umowne. W ten sposób nabrały one znaczenia lokalizacyjnego, nie orientacyjnego (z nielicznymi wyjątkami).

The names of streets and squares form a homogeneous name system which, originally, was conditioned by a physical object or landmark as well as by topographic memory od its users and, thus, fulfilled merely an orientation function for instance, Grodzka Street led to the Grodzka Gate, Florianska Street - to the Florianska Gate, St. John's Church was located at St. Jahn's Street. In the Middle Ages two models of urban name systems existed: that of a big town (e.g. Cracow, Prague) and that od a small town {e.g. Prochowice, Hradec Králové). However, the expansion of towns liquidated this division and residents' ammbition to create themselves as urban citizens, as well as their submission to temporary ideologies, resulted in the situation in which names of street and squares sometimes lost their concrete motivation and more and more frequently were becoming abstract. In this way, they gained a localization meaning not an orientation one (with few exception).